Digestion Enhancement Enzymes

Waarom is de spijsvertering zo belangrijk?

Met het algemene voedingspatroon en de jachtigheid van onze maatschappij wordt erg veel gevraagd van de pancreas en daarmee ook van onze spijsvertering. De voeding is meestal te koud, te zwaar, te vet en te rijk aan koolhydraten. Over het algemeen wordt te veel, te snel, te laat en te ongecontroleerd gegeten. Dat overbelast de pancreas (alvleesklier).

De via de mond opgenomen voeding – of het nu groente, fruit of vlees is – wordt door een van boven naar onder werkende peristaltiek tot aan de anus getransporteerd. Eerst wordt het voedsel in de maag aangezuurd tot een pH-waarde van 1,0 tot 1,2, wat extreem zuur is. Daarna leegt de maag zich in porties richting de dunne darm. Daar wordt de voedselbrij gemengd met de sappen van de gal en de pancreas.

De verteringsenzymen van de pancreas splitsen eiwitten, vetten en koolhydraten uit het voedsel in hun basisbestanddelen, zodat ze via het slijmvlies van de darmen opgenomen kunnen worden.

Protease zorgt ervoor dat eiwitten worden afgebroken tot aminozuren.
Amylase splitst lange koolhydraatketens in de voeding in kleine stukken en uiteindelijk in het dubbelsuiker maltose.
Lipase is een enzym dat in de dunne darm met de voeding opgenomen vetten splitst. Het wordt uitsluitend aangemaakt in de pancreas en met het spijsverteringssap naar de dunne darm gevoerd.

Wat zijn de effecten van de verschillende enzymen?

• Protease - Een proteolytisch enzym dat eiwitten afbreekt tot aminozuren.
• Amylase - Breekt koolhydraten af met lange ketens zoals zetmeel.
• Zuurstabiele protease - Een protease dat nog steeds kan functioneren in de sterk zure omgeving van de maag.
• Gluco-amylase - Net als amylase zet gluco-amylase zetmeel om in energie, maar het is het meest actief in een zeer zure omgeving.
• Cellulase - Breekt cellulose (een vezel gevonden in celwanden van planten) af, waardoor een betere vertering en opname van de voedingsstoffen in de cellen vanuit groente mogelijk is.
• Peptidase (DPP-IV) - Een proteolytisch enzym, is voornamelijk verantwoordelijk voor de afbraak van gluten en caseïne (melkeiwit).
• Bromelaïne - Protease afkomstig van ananas.
• Lactase (niet-zuivel) - Een enzym dat in de meeste gevallen bij mensen ontbreekt en lactose afbreekt (melksuiker).
• Lipase – Zorgt voor de afbraak van vet in vetzuren.
• Alpha-Galactosidase - Heeft het vermogen om koolhydraten af te breken die voorkomen in peulvruchten en verschillende groenten die resistent zijn tegen amylase en dus de neiging hebben tot gasvorming.
• Pectinase - Breekt pectine af. Pectine is een soort vezel die een structureel onderdeel is van de celwand in groenten en fruit. Pectinase is een enzym, samen met cellulase en hemicellulase, dat helpt bij de vertering van celluloses die worden aangetroffen in plantaardig voedsel, waardoor hun voedingswaarde kan toenemen.
• Bromelaïne - Protease afkomstig van ananas.
• Papaïne - Protease afkomstig van papaja.
• Hemi-cellulase - Breekt hemicellulose af, een type polysacharide dat complexer is dan enkelvoudige suiker en dat samen met cellulose aanwezig is in alle celwanden van planten.
• Hemi-cellulase heeft het vermogen om de celwanden van gist af te breken en de slijmerige antimicrobiële resistente laag, genaamd biofilm.
• Invertase - Een koolhydraat-verterend enzym dat sucrose (gevonden in fruit, groenten en sommige granen) afbreekt in de twee hoofdbestanddelen, fructose en glucose.
• Xylanase – Zorgt voor afbraak van een specifiek type plantaardige vezel, xylan genaamd. Wanneer het wordt afgebroken, verandert het in xylose, een eenvoudige suiker die het lichaam kan gebruiken voor energie.